Του Νίκυ Σίλβερ
Μια νύχτα τρελή. Οι σκουπιδιάρες απεργούν και έξι πρόσωπα ζουν μικρές ιστορίες ζωής και έρωτα. Όπου κάποιοι δίνουν και κάποιοι είτε απλά παίρνουν είτε αρπάζουν ότι προλάβουν. Στο όνομα τι; Του έρωτα και της αγάπης φυσικά. Απεγνωσμένες προσπάθειες για επαφή σε μια ζωή απομόνωσης. Απεγνωσμένα απαγκιστρωνόμαστε από κάποιον, άραγε γιατί; Τον έχουμε ανάγκη επειδή τον αγαπάμε ή τον αγαπάμε επειδή τον έχουμε ανάγκη; Να βάλουμε αυτό μέσα στη ζωή μας για να κρύψουμε από πίσω του όλα τα σκουπίδια που δε θέλουμε να βλέπουμε, δε μπορούμε να πετάξουμε, δεν έχουμε το κουράγιο να καθαρίσουμε. Και το ένστικτο να λέει ότι κάτι δε πάει καθόλου καλά εδώ πέρα, κάτι δε κολλάει, και πίσω μπρος να πηγαίνουμε, να φύγω ή να μείνω; Να σε διώξω ή να σε κρατήσω; Να με πείσω ότι σε αγαπώ; Να σε πείσω ότι εμένα αγαπάς; Οτιδήποτε, οτιδήποτε θα καλύψει τη μπόχα των σκουπιδιών. Της αδυναμίας μου να είμαι χωρίς σου και μαζί σου. Να συνεχίσω να ζω όπως όπως με το λιγότερο δυνατό πόνο, να βλέπω όσα λιγότερα σκουπίδια μπορώ. Να υποκρίνομαι ότι δεν είναι εκεί, ότι οι σκουπιδιάρες δεν απεργούν.
Μια πολύ καλή παράσταση σε ξέφρενους ρυθμούς. Η κ. Ράντου πραγματικά δοσμένη. Η σκηνοθεσία του κ. Κακλέα ως συνήθως ευφάνταστη, ευρηματική, σουρεάλ, αναδυκνείει κείμενο και ηθοποιούς. Συστήνω επίσης να πάρετε το πρόγραμμα το οποίο είναι γεμάτο από food for thought. Και τελικά το έργο μπορείς αν θέλεις να το δεις ως δρώμενο εκείνη τη στιγμή, γέλιο αγωνία και αν θέλεις μετά να το σκεφτείς είτε λιγότερο είτε περισσότερο, να αναγνωρίσεις ή μη συμβολισμούς, να κρατήσεις ότι έχεις ανάγκη. Πολύ καλό. Να πάτε.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Ράντου, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Φάνης Μουρατίδης, Λίνα Σακκά, Κώστας Αποστολάκης, Ορφέας Αυγουστίδης
Στο θέατρο Διάνα
Μέχρι 29/4
*** Και συνεχίζει για δεύτερη χρονια! HURRAY!!***
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Απεγνωσμένα απαγκιστρωνόμαστε από κάποιον, άραγε γιατί; Τον έχουμε ανάγκη επειδή τον αγαπάμε ή τον αγαπάμε επειδή τον έχουμε ανάγκη;
Πολύ περίεργες όλες οι ανθρώπινες σχέσεις.Κάποιες αγάπες είναι καθαρά σχέση εξάρτησης τελικά.Η τέχνη μιμείται τη ζωή σε ένα ατελείωτο γαιτανάκι ιδεών,χαρακτήρων,διαλόγων και σκηνών!
Και το ερωτηματικό είναι αν τελικά όλες οι σχέσεις είναι σχέσεις εξάρτησης; ή μάλλον πόσο αυτάρκεις πρέπει να είμαστε για να μπορούμε να έχουμε σχέσεις μη εξάρτησης; ή γιοα να το θέσω αλλιώς, είναι κάποιοι από εμας καταδικασμένοι να έχουν μόνο σχέσεις εξάρτησης γιατί δεν μπορούν να έχουν αυτάρκεια, και τελικά, κάποιος που έχει κατακτήσει την αυτάρκεια (υπάρχει άραγε τέτοιος άνθρωπος) έχει λόγο να δημιουργήσει σχέση;
Έτσι για να παιδευόμαστε με ερωτηματικά δηλαδή
EMMOΝΕΣ...
καλως όρισες insomnia
και όχι μόνο
πάλη με τον εαυτον για να δούμε τι είναι εμμονή και τι βαθύ συναίσθημα
Έτσι μπράβο συνεχίστε να λέτε ενθαρρυντικά λόγια στην Ελένη Ράντου να παίρνει όλο και πιο πολύ θάρρος Φοβάμαι πως όσο πιο πολύ θάρρος θα της δώσεις
Τόση μεγάλη θα είναι και η αχαριστία της...
Ξέρω... ότι σας λέω από πρώτο χέρι πιστέψτε με...
Δημοσίευση σχολίου