Δάφνις και Χλόη: Ταξίδι Αναψυχής

Μια παράσταση του Cezaris Granzinis βασισμένη στο μυθιστόρημα του Λόγγου


"Κάποιος έπρεπε να έρθει να τους δείξει πως απαλύνουν το πόνο του Έρωτα. Ένα το γιατρικό: Το φιλί, το αγκάλιασμα και το πλάγιασμα κοντά κοντά με τα κορμιά γυμνά."


Τόσο απλά…


Μια κατ’ ουσία παιχνιδιάρικη παράσταση, έτσι βρε παιδί για να θυμηθούμε πως ήτανε όταν ήμασταν παιδιά, ή απλά, για να πούμε ένα γειά στο μικρό παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Μπορεί να είμαστε βαθυστόχαστοι, και να αναζητάμε όλα αυτά τα περισπούδαστα και σημαντικά, ποιο να είναι άραγε το νόημα της ζωής; Τι είναι αυτός ο άρχοντας ο έρωτας; Και άλλα τέτοια βαρυσήμαντα που από τη στιγμή που τα θέτουμε ως ερωτήματα χάνουμε και την αξία τους, την ομορφιά, τη χάρη, τη πηγαία ευτυχία που χαρίζει το να ζεις τη ζωή και να βιώνεις την αγάπη, έτσι όπως κάνουν βρε αδερφέ τα παιδιά, κι έτσι προς στιγμή να θυμηθούμε, ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος, να μην τα απαντήσουμε, να μη τα θέσουμε καν τα ερωτήματα, ναι, ναι, υπάρχει κι άλλος τρόπος, απλά να τα βιώσουμε, με μυαλό καθαρό από ερωτηματικά. Και τότε είμαι σίγουρη, αν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό για ικανό χρονικό διάστημα, τότε ναι, είμαι σίγουρη, θα τα έχουμε απαντήσει τα ερωτήματα, όχι με λέξεις, αλλά με συναισθήματα. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;

Κι όταν κάποιος θα σου πει
"Θα σας βοηθήσω εγώ να βρείτε το δρόμο στο σκοτάδι"
Εμείς να πούμε αυθόρμητα
"Ποιο σκοτάδι; Τι λες;"
Γιατί δε θα ξέρουμε πραγματικά τι εννοεί, δε θα υπάρχει σκοτάδι, μόνο φως.

Και όταν αγαπάμε να μπορούμε να δώσουμε
"Ένα φιλί δίχως πείρα και τέχνη, αλλά τέτοιο που να ανάβει τα σωθικά"
Αλήθεια, θυμάστε το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο φιλί;
Εγώ θυμάμαι και καίγομαι. Που το ‘χω χάσει. Που έχω πείρα και τέχνη τρομάρα μου και δεν έχω ψυχή. Έμαθα να ζω και ξέχασα να βιώνω. Τρομάρα μου.


Παίζουν οι ηθοποιοί: Πολυξένη Ακλίδη, Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Εύα Κεχαγιά, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Βασιλική Κυπραίου, Μανώλης Μαυροματάκης, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Δημήτρης Τάρλοου

Στο θέατρο Πορεία