Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007

Με ένα καράβι φορτηγό

Μια μουσικοθεατρική παράσταση που έστησε η κυρία Μάνια Παπαδημητρίου και η Φρόσω Ζαγοραίου

βασισμένη σε επιστολές και γράμματα ναυτικών και άλλα θαλασσινά διαβάσματα κι ακούσματα και όχι μόνο...

με κέφι και ζωντάνια και γλυκόπικρη νοσταλγία
με νιάτα δροσερά, νιάτα που θαλασσοπλανεύονται και στεριοπεριμένουν

και με άρωμα ελλάδας γιατί κακά τα ψέματα, αν νοιώθεις στο αίμα σου να κυλλάει ελλάδα μήπως δεν έχεις και τη γεύση της αρμύρας στο στόμα; αρμύρα ταξιδιάρικη, πονέμενα ταξιδιάρικη, όχι για αναψυχή
και η θάλασσα μας τραβάει, δε μας τραβάει; πλανεύτρα κ γητεύτρα, λαχταράμε μέσα στις γαλάζιες, ή σκοτεινές μπλέ, αγκάλες της να βυθιζόμαστε, σε σκαριά πάνω ή χωρίς, εκεί ανήκουμε. Και ο πόνος της γλυκός.
και ο αη Νικόλας ο άγιος της καρδιάς μας (μαζί με τον αη Φανούρη) ή μήπως τη νοιώθω εγώ αλλιώτικα της ελλάδα;


ένα δείγμα της παράστασης εδώ



Παίζουν οι ηθοποιοί: Τάσος Αντωνίου, Φρόσω Ζαγοραίου, Σαμψών Φύτρος, Μαρία Κόμη Παπαγιαννάκη, Θεμιστοκλής Καρποδίνης


Από ότι κατάλαβα παίζεται γενικώς το καλοκαίρι σε ένα θέατρο κοντά μας.
Έψαξα να βρω επικείμενες παραστάσεις αλλά δε βρήκα και πολλά, αυτά μόνο

23/7 Αττικό Άλσος
1/9 Πάρος

οπότε, έχετε το νου σας



α, και ψάχνοντας βρήκα μια συνέντευξη της κυρίας Παπαδημητρίου, που πολύ μου άρεσε, και ναι, ναι, συμφωνούμε, διαβάστε το σχόλιο της για τον Λ. Βογιατζή, πες τα χρυσόστομη, πες τα!




Και το χειμώνα ξανανεβαίνει στο θέατρο Μεταξουργείο! Τι ωραία, ένας χώρος που του ταιριάζει απόλυτα. Μη παραλείψετε ή καφεδάκι πριν τη παράσταση ή φαγητό μετά στο εστιατόριο της κυρίας Βαγενά. Ζεστός χωρός για ζεστές παρέες που ταιριάζουν με τη ζεστή παρέα του έργου.

Παρασκευή, Ιουλίου 06, 2007

Τζελσομίνα

της Pierrette Dupoyet
Προσαρμογή Όλια Λαζαριδου/Βασίλης Μαυρογεωργίου


Πως είναι άραγε να ζείς στη μέση του πουθενά, ζωή της επιβίωσης μόνο, και ξαφνικά, έρχεται ένας άγνωστος, και τα συμφωνεί με τη μητέρα σου, και σε παίρνει μαζί του, να γίνεις "αρτίστα". Και πάς, γιατί έτσι, δεν αναγκάζεσαι, απλά πάς όπου η ζωή/επιβίωση σε πάει, ακολουθείς, και γίνεσαι η Σπυριδούλα αρτίστα πλάι με το Μητσαρα, να τον παρακολουθείς να σπάει αλυσσίδες, εγκλωβισμένη σε ένα τροχοσπιτο, ζεις ζωή/επιβίωση από πλατεία σε πλατεία και από τσίρκο σε τσίρκο. Μπουλούκι η ζωή/επιβίωση, γιατί όπως είπε και η "μάνα" αν της δώσεις ένα πιάτο φαί δε θα σε ταλαιπωρήσει, και όπως περιπλανάσαι εσύ, περιπλανάται και η ηθοποιός που σε ενσαρκώνει, και η ζωή γλυστρά από πάνω σου, αλλά κι όταν αποφασίσεις να φύγεις, δε φεύγεις, δεν αλλάζεις, ο Μήτσος σε γυρνά με τη βία πίσω, κι εσύ δεν αντιστέκεσαι, θα μπορούσες να φύγεις, αλλά στο τροχοσπιτο επιβιώνεις, και μέσα σου αναζητάς άλλα, και όταν εμφανίζεται κάποιος που σου τα δείχνει τα αλλά, γιατί άραγε τον αποκαλλείς τρελό, και ο τρελλός πεθαίνει, τον σκοτώνει ο Μήτσος, αφήνεις τον Μήτσο να τον σκοτώσει, όπως αφήνεις πάντα όλες τις καταστάεις της ζωής που σε εγκλωβίζουν στη ζωή/επιβίωση να σκοτώνουν (συνήθως με αργό και βασανιστικό θάνατο, δεν είναι έτσι;) τα άλλα όνειρα, γιατί κατά βάθος ξέρεις, δεν ήσουν φτιαγμένος για άλλα, για αυτά ήσουν φτιαγμένος, γιαυτό και αυτά έχεις, και όσο κι αν κραυγάζεις ότι θα τα αποκτήσεις τα άλλα, δεν, δεν, δεν. Μπορεί ακόμη και το πετραδάκι να έχει κάποια χρησιμότητα στη ζωή, αλλά ξέρεις ποιά είναι αυτή; Κι αν δε ξέρεις που χρησιμεύει το πετραδάκι, άντε τώρα να βρεις που χρησιμεύεις εσύ. Και παρακολούθα τη ζωή να γλυστρά από πάνω σου.


Μια πανέμορφη και μαγική παράσταση, η κ. Λαζαρίδου γεμίζει το χώρο, το τροχόσπιτο, τη νύχτα, τη ψυχή μας, και η ιστορίας της Σπυριδούλας, σε πάει, και η αίσθηση της περιπλάνησης είναι τόσο έντονη, περιπλανώμενες ψυχές δεν είμαστε όλοι μας; Προσπαθήστε να ταξιδέψετε μαζί της. Και να χαρείτε τη υπέροχη μουσική από τον Κωνσταντίνο Βήτα.
Ένα δείγμα, (μικρό πολύ μικρό) από τη μαγεία εδώ.




Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Ερμηνεύει η Όλια Λαζαρίδου

10/7 στο Μουσείο Μπενάκη
14/7 στη Μικρή Επίδαυρο

κι αν είμαστε τυχεροί, το Σεπτέμβρη σε μια πλατεία κοντά μας.



* Με αφορμή αυτη την παράσταση έμαθα κι εγώ ότι η κ. Λαζαρίδου διατηρεί μπλογκ. Μια γλυκιά φωνή στο διαδύκτιο. Ουχί θεατρική. Απλά ανθρώπινη.