Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Η κοιμωμένη ξύπνησε

των Ξένιας Κλογεροπούλου - Θωμά Μοσχόπουλου


Μή! Πονέσει, ματώσει, κακό...


Όταν σκεφτόμαστε παιδικό θέατρο, το θέατρο Πόρτας αποτελεί εγγύηση, και η φετινή δουλειά δεν αποτελεί εξαίρεση.

Βασισμένο στο γνωστό παραμύθι της "ωραίας κοιμωμένης", στο πρώτο μέρος βλέπουμε (με ελαφρές παραλαγές) την ιστορία μέχρι που ο πρίγκηπας τη ξυπνά με το φιλί του. Στο δεύτερο, τις περιπέτειες τους για να ξαναβρεθούν και να μείνουν μαζί. Η πριγκίπισσα ξυπνά στο σήμερα, μετά από 500 χρόνια ύπνου, και έχει έναν τελείως διαφορετικο κόσμο να ανακαλύψει και να μάθει. Ο δε "πρίγκηπας" ζει σε ένα σύγχρονο κόσμο όπου κανονικά πριγκίπισσες δεν υπάρχουν.

Προσωπικά βρήκα το πρώτο μέρος ονειρικό και μια υπέροχη αφορμή για επαφή των παιδιών με τη μαγεία του θεάτρου. Η σκηνή δε που η πριγκίπισσα ανακαλύπτει τη μουσική και αυθόρμητα χορεύει ήταν έξοχη. Κι εγώ ως ενήλικας το καταευχαριστήθηκα.
Το δεύτερο μέρος, το βρήκα απογοητευτικό. Αν και κάποιες στιγμές του ήταν καλές, ως επί το πλείστον αναλωνόταν σε παρουσίαση ηθικών διδαγμάτων, κυρίως του πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας, αλλά όχι με ευστοχα έμμεσο τρόπο.

Μου έκανε εντύπωση που το ακροατήριο αποτελούνταν κυρίως από παιδιά προσχολικής ηλικίας (οι παραστάσεις του παιδικού Πόρτα αναφέρονται συνήθως σε παιδιά δημοτικού) και ότι κατά τη διάρκεια της παράστασης κυριαρχούσε σχεδόν απόλυτη ησυχία. Ο γιός μου που σπανίως κάθεται πάνω από πέντε λεπτά παρακολούθησε όλη τη παράσταση με αμείωτο ενδιαφέρον και χάρα.

Μου άρεσε που η ιστορία έχει δοθεί σε ήπια μορφή χωρίς τρομαχτικές αναφορές. Η νεράϊδα που δίνει τη κατάρα το κάνει από λάθος, αγαρμποσύνη, και αμέσως μετά την απαλύνει.

Την παράσταση συνοδεύει ένα προσεγμένο πρόγραμμα, για ενήλικες όμως, με αναφορές στα ψυχαναλυτικά μυνήματα του παραμυθιού, και επίσης ένα βιβλιαράκι με ιδέες για δραστηριότητες μετά τη παράσταση το οποίο βρήκα πολύ καλό.



Στο θέατρο Πόρτα

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ηλιάνα Γαϊτάνη, Παντελής Δεντάκης, Δάφνη Δαυίδ, Θοδωρής Πετρόπουλος, Θάνος Τοκάκης, Βίκυ Χατζοπούλου, Ιωάννα Παππά
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

6 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Η πόρτα θεωρείται εγγύηση για το παιδικό θέατρο. Ποιος ξεχνάει π.χ.το Μορμόλη ή την Ελίζα;
Ωραία πρόταση, Αλκιμήδη μου! :)

Ανώνυμος είπε...

Αλκιμηδη, let me exploit your experience... :)

..σε ποια ηλικια ξεκιναει ενα παιδι να παρακολουθει με ενδιαφερον μια παρασταση?

αλκιμήδη είπε...

renata
είναι εγγύηση όντως


nuwanda
εξαρτάται από το παιδί και από τη παράσταση
ο δικός μου ξεκινησαμε θέατρο λίγο πριν τα τρία, ψιλοφοβήθηκε είναι η αλήθεια αλλά και τον συνεπήρε. Σινεμά δεν έχει σταθεί να παρακολουθήσει ακόμη, αλλά πηγαίνουμε. Στη παραμυθού τη Σάσα Βούλγαρη πάμε μόνο στη βιβλιοθήκη της Αγίας Παρασκευής γιατί εκεί έχει την ελευθρία να είναι πίσω, να ακούει και να ξεφυλλίζει βιβλία συγχρόνως. Ο Ιάσωνας βέβαια είναι γενικά ζωηρός και δε στέκεται.
Εγώ πάω πάντα προετοιμασμένη ότι μπορεί να χρειαστεί να φύγουμε, ή να βγούμε λίγο και να ξαναμπούμε μετά.
Βλέπω πάντως άλλα παιδιά από τρία και πάνω που κάθονται και παρακολουθούν.
Δοκιμή και σφάλμα αγαπητέ μου nuwanda
δοκιμή και σφάλμα
χωρίς πίεση πάντα!

Ανώνυμος είπε...

thank you so much!

χωρις πιεση, συμφωνω απολυτα. Σε ρωταω γιατι η κορη μας, αν και μικρουλα ακομη (9 μηνων) δειχνει μεγαλη εφεση στην μουσικη (τα γονιδια της μαμας) και προσπαθω να καταλαβω ποτε θα μπορεσει να παρακολουθησει θεαματα χωρις να ενοχλει - αλλα οπως σοφα λες, trial & error!

Ανώνυμος είπε...

προτείνω σε όλους μια και βλέπω ότι πρόκειται για θεατρόφιλα μωρά, την παράσταση που πήγαμε εμείς (εγώ και η κόρη μου), η δική μου ομπρέλα λέγεται και παίζεται στον πολιτιστικό χώρο Αrtika στο Μοσχάτο. Είναι ένα θέαμα για παιδάκια από 18 μηνών έως 5 ετών. Πολύ ωραία ιδέα και τα παιδάκια την παρακολουθούσαν όλα ανεξερέτως. επίσης είναι συνολικής διάρκειας 40 λεπτών. Ποιός είπε ότι το θέατρο δεν μπορεί να απευθύνεται σε τόσο μικρές ηλικίες?

αλκιμήδη είπε...

Εριφύλη καλωςόρισες και ευχαριστώ για τη πρόταση. Θα προσπαθήσω να τον πάω τον Ιάσωνα, και θα καταγράψω εντυπώσεις.