Δέκα Εντολές - 3 & 9

"3.Ου λήψει το όνομα του Κυρίου επί ματαίω, ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω"

Η παράσταση ξεκινά με τους στίχους

Θέλω να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι

Αυτό κι αν βάζει το θεατή σε μια διάθεση. Η ανάγκη μας να αλλάξουμε, τον εαυτο μας, τους γύρω μας, τη ζωή, το κόσμο. Η απελπισία που δε μπορούμε, που δε ξέρουμε πως, που δε θέλουμε ίσως; Το ανικανοποίητο της ύπαρξης ως έχει, το όνειρο μιας άλλης ύπαρξης, η γνώση ότι και ή άλλη ύπαρξη δε θα ικανοποιήσει, ευτυχώς που δε ξέρουμε, δε μπορούμε, δε θέλουμε να επιφέρουμε καμία πραγματική αλλαγή. Μόνη σωτηρία η ψευδαίσθηση. Το βίωωμα και μη βιωμα που η ψευδαίσθηση συνεπάγεται.

Άσκηση φαντασίας νούμερο τάδε
Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε ότι (εδώ βάζουμε ότι θέλουμε, ότι νομιζουμε ότι θέλουμε, ότι έχουμε ανάγκη, ότι νομίζουμε ότι έχουμε ανάγκη, δεν έχει σημασία τι τελικά). Φανταστείτε επίμονα ότι...
Παραμείνετε έτσι μέχρι να πιστέψετε. Η πίστη σώζει.

Η πίστη της ψευδαίσθησης όταν δεν αντέχεις τη πραγματικότητα είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης. Όντως. Δυστυχώς. Έτσι είναι.

Θέλω να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι

Μόνο οι ψευδαισθήσεις τους να προσθέσω εγώ.



* Δεν κατανόησα τη συσχέτιση έργου και ενάτης εντολής αλλά δε πειράζει, μου άρεσε το κείμενο και με άγγιξε κι ας μου είπε άλλα.



Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλίας Κουνέλας, Παναγιώτης Λάρκου, Λένα Παπαληγούρα, Πάρις Λύκος, Λαμπρινή Αγγελίδου, Μαρία Παρασύρη



"9.Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή"
σε δύο κλωνοποιημένες παραλλαγές του Πάρι Τακόπουλου

Τα παιδιά-άνθρωποι ρωτούν τους γονείς-Θεούς. Τα παιδιά-Θεοί κατηγορούν και απορούν με τους γονείς-ανθρώπους. Και αντίστροφα, ένα μπλέξιμο ρόλων. ανθρωποθεοί όλοι.

Μη μη! μην ενοχλείτε το πατέρα! Ο πατέρας σκέφτεται!
Γιατί οι άνθρωποι σκέφτονται; ίσως γιατί τους το έχει απαγορέψει ο Θεος;

Ο πατέρας Θεός, σιωπηλή ύπαρξη, υπάρχει και δεν υπάρχει, εκεί να τον δεις; όχι να τον ακούσεις, σκέφτεται. Όπως ο Θεός; Όπως ο άνθρωπος που υπάρχει και δεν υπάρχει δίπλα σου; Οι ερωτήσεις στα όρια του παραλόγου. Παράλογο ποτισμένο από λογική τραγικότητα αληθινής ζωής.

- Πότε άρχισαν οι πρώτες γενοκτονίες; Προ ή μετά ανθρώπου;
- Δε νομίζεις ότι πρέπει να πάψουν οι ψευδομαρτυρίες των μικρών μεγάλων;
- Χωρίς εργάτες πως θα υπάρξουν βιομήχανοι;
- Πότε λέγονται τα μεγαλύτερα ψέματα; όταν διαρκεί περισσότερο ο πόλεμος ή όταν διαρκεί περισσότερο η ειρήνη; Όχι μόνο ο πόλεμος μεταξύ των λαών, κυρίως ο πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων.

Μα υπάρχει ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων; κι αν υπάρχει έχει ποτέ ικανή διάρκεια; και τελικά στην ειρήνη δε θα χωρούσε το ψέμα, θα χωρούσε; Τότε δε θα ταν ειρήνη. Η μήπως τελικά υπάρχει ειρήνη μόνο και μόνο επειδή ψευδόμαστε; Κι αν είναι έτσι, πόσο φρικτή είναι η ειρήνη, ειρήνη μεταξύ ψευδοπροσωπείων που ψευτοζουν, ψευδοκαταστάσεις. Στο πόλεμο δεν έχουν λόγο ύπαρξης τα ψέματα, αντιπαλευόμαστε με την αλήθεια μας, η είρηνη μερικές φορές είναι ο ύπουλος πόλεμος χρωματισμένος από το ψέμα ως κατ' επίφασην ειρήνη.


Ναι, ναι,

Όποιος ψευδομαρτυρεί βλάπτει

Τον εαυτό του, τους άλλους, το σύμπαν, τη ζωή. Αληθεια παραμορφωμένη, ύπαρξη ψευδής, ανυπαρξία.

Σκηνοθεσία: Μάγια Λυμπεροπούλου
Παίζουν οι Ηθοποιοί: Ηλίας Κούνελος, Ναταλία Στυλιανού, Σοφιάννα Θεοφάνους, Σωτήρης Τσακομίδης, Λευτέρης Ζαμπετάκης


Στο Εθνικό Θέατρο - Πειραματική σκηνή, Από μηχανής Θέατρο


Μέχρι 14/1