Σκηνές από ένα Γάμο

του Ingmar Bergman

Ο Γιόχαν και η Μαριάννα είναι ένα φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι.
Και ο θεατής τους παρακολουθεί, σε διαδοχικές σκηνές, αργά και βασανιστικά, με αμείληκτη μεθοδικότητα, να ξεσκίζουν ο ένας τον άλλον. Ξέσκισμα με το γάντι, πολιτισμένα, ευγενικά αλληλοσπαράζονται.
Η κοινή ζωή, η μη εκπλήρωση των επιθυμιών και αναγκών τους και το μίσος που αυτο το ανεκπλήρωτο γεννά.
Όταν χωρίσουν, και αφού ξαναχτίσουν τους εαυτούς τους, μπορούν πιά με αποστασιωποιημένη ματιά να κοιτάξουν, και να βρουν, και να (ξανα)αναγνωρίσουν αυτά που τους ενώνουν. Επιτέλους μπορούν να αγαπήσουν ο ένας τον άλλον.

Πόσο εύκολα και αδυσώπητα δύο άνθρωποι μπορούν να απομακρυνθούν. Ο Bergman μιλώντας για το έργο αναφέρεται στην "απίστευτη αδεξιότητα μας να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον"
Όντως.
Και πόσο απλά και ανώδυνα δύο άνθρωποι μπορούν να γεφυρώσουν τις μεταξύ τους αποστάσεις. Συνδετικός ιστός, τι άλλο; η αγάπη.


Όμορφη παράσταση, καλά δοσμένη. Η κ. Καραμπέτη (αν και όχι από τις προσωπικές μου συμπάθειες) είναι εξαίρετη. Η σκηνοθεσία, σχετικά λιτή (θα μπορούσε και πιο λιτή) αφήνει το κείμενο να μιλήσει.



Στο Θέατρο Πορεία

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη & Μηνάς Χατζησάββας
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κουντούρη