Θρήνοι Γυναικών

Θρήνοι Γυναικών - Ηρωίδες του Σοφοκλή σε κείμενα του Διονύση Καψάλη και μουσική του Νίκου Ξυδάκη.

Πέντε ηρωίδες του Σοφοκλή θρηνούν για την απώλεια του άνδρα: σύζυγος, πατέρας, αδερφός.

Μιά παράσταση που ακροβατεί στις παρυφές της ψυχής, ο αρμονικός συνδιασμός χώρου (θέατρο Παλαιάς Επιδαυρου), χρόνου (έναστρος φωτεινός ουρανός), λόγου και μουσικής να συνομιλεί με το ασυνείδητο και το μυαλό απλώς να γραπώνει κομμάτια πραγματικότητας, σκόρπιες φράσεις από τα κείμενα.

Το πένθος των γυναικών περισσότερο για εκείνη που μένει.
Τέκμησσα " και τώρα τι θα κάνω εγώ;"
Ηλέκτρα " Να γυρίζω σα ξένη στο σπίτι του πατέρα μου"
Αντιγόνη " Έφυγες, και άφησες για μένα έρημο κόσμο, πες μου που θα μπω"
Τις χαρές που δεν έζησαν, το κόσμο που αντιπροσώπευε ο άνδρας που χάθηκε, και χάθηκε και ο κόσμος όπως τον ξέρανε.
"Γλυκός για σένα ο θάνατος, πικρός για μένα"
Το κενό που αφήνει ο αποχωρών στη ζωή του απομένωντος.

Λύπη, λείπει
λειψή, Θλίψη

"Λόγος βαρύς για θνητούς, πριν πεθάνουν ποτέ η ζωή αν είναι καλή δεν ξέρεις.
Μα εγώ στον Άδη πριν κατέβω, τη δική μου τη ξέρω, θλιμένη"



** Πρωταγωνίστρια της παράστασης η μουσική του κ. Ξυδάκη. Αιθέρια, χατζηδακική.
Δεν έχουμε πιά το μέγα Χατζηδάκι να μας ταξιδεύει σε όνειρα ψυχής, αλλά ο Ξυδάκης δημιούργησε πρωτότυπη μουσική που κλείνει μέσα της αυτή τη χροιά, την αλλόκοσμη ενδόψυχη μαγεία.
Ελπίζω να ηχογραφήθηκε η παράταση για να μπορέσω να την απολαύσω ξανά.

** Η κ. Ελευθερία Αρβανιτάκη απλώς θεική.

** Ο κ. Δημήτρης Χούντης έπαιξε σαξόφωνο όπως το ξέρουμε και μετά να ακούγεται σα κλαρίνο. Από δύση σε ανατολή, από ελευθερία της τζαζ στη παράδοση τη δική μας και ξανά, να παραπαίουμε μαζί του, να μη ξέρουμε που ανήκουμε.