Σάββατο, Μαρτίου 21, 2015

Ελευθερία στη Βρέμη

του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ

Υποθέτω στις αρχές του 19ου αιώνα η γυναίκα ήταν ένα τίποτα. Πλήρως εξαρτημένη απο το εκάστοτε αρσενικό, πατέρας, σύζυγος, αδερφός, κατα περίπτωση, δεν της είχε δοθεί ούτε καν η υποψία ότι θα μπορούσε να κάνει οτιδήποτε άλλο απο το να υπηρετει, να υπομένει να βρίσκεται στη σκιά.

Άραγε μια γυναίκα έξυπνη, ικανή, με επιθυμίες, τι επιλογές είχε και με ποιούς τρόπους μπορούσε να βρει διεξόδους; Ειδικά για τις επιθυμίες. Να τις εκφράσει, να τις δει να ικανοποιούνται. Ανεξάρτητα τι είναι αυτές. Δε ξέρω. Ανιστόρητη γαρ, ανευ ικανής φαντασίας. Υποθέτω για μια γυναίκα με κάτι το extraodinaire θα βρισκότανε και η διέξοδος. Μarie Curie μου έρχεται στο μυαλό. Ήταν λίγο πιο μετά αυτη, αλλα και πάλι 19ος αιώνας. Πόσες όμως ήταν τέτοιου βεληνεκούς; και οι άλλες; αυτές που είναι σαν εμένα και εσένα και απλά "θέλουν"; Η Γκέσε είναι σαν εμένα και εσένα υποθέτω. Απλά μια γυναίκα που δεν άφησε το μυαλό της να κοιμηθεί. Που έχει επιθυμίες και άποψη για το πως θέλει να ζήσει. Που δε θέλει να ζήσει μετά θάνατον, θέλει τώρα, εδω στη γη, και βρίσκει μπροστά της εμπόδιο τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής της, και όποιον τυγχάνει να έχει εξουσία την εκάστοτε στιγμή της ζωής της. Και πάντα βρίσκεται κάποιος να αναλάβει αυτή την εξουσία στη ζωή της, αφου έτσι προστάζει η εποχή. Αδιανόητο μια γυναίκα να ορίζει τη ζωή της, να είναι ελέυθερη. Και, πως μπορεί κανείς να τη κατηγορήσει  αν επιλέγει να εξαφανίσει ότι και όποιον μπορεί να την εμποδίσει να ζήσει όπως επιθυμεί; Άλλο κακό δε κάνει, δε βλάπτει. Απλα επιθυμεί. Και εκπληρώνει τις επιθυμίες της. Γλυκιά ειρωνία κάθε φορά που το βλέμμα της δείχνει τι μέλεται να έρθει. Αμα ζήσεις ελέυθερος πως μπορείς να ανεχθεις οτιδήποτε άλλο μετά; Δε μπορείς. Το τέλος αναπόφευκτο, αλλά αν μη τι άλλο πριν το τέλος υπήρξε μια υποψία ελεύθεριας, κάποιες στιγμές που όρισε εκείνη όπως τις ήθελε.

Το έργο βασίζεται στην ιστορική προσώπικοτητα της Γκέσε Μαργκαρέτε Γκόντφριντ, προφανώς είναι απλά μια άποψη για το πως θα μπορούσαν να είχαν συμβεί τα γεγονότα, θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς, δεν έχει σημασία.

Η παράσταση είναι ακρως θεατρική, με ταξιδιάρική ατμόσφαιρα, χάνεσαι μέσα της και οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές. Ως συνήθως, πολύ καλό θέατρο στο θέατρο Μεταξουργείο.


Σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Τίνα Γιωτοπούλου, Γιασεμί Κηλαηδόνη, Δημήτρης Πλειώνης, Χρήστος Ροδάμης, Στράτος Σωπύλης, Αλέξανδρος Σωτηρίου
Στο θέατρο Μεταξουργείο

Δεν υπάρχουν σχόλια: