Ελένη

του Ευριπίδη

Η Ελένη δε πήγε στη Τροία τελικά. Ένα είδωλο της πήγε και εκείνη την πήραν οι Θεοί και την πήγαν στην Αίγυπτο. Οι Θεοί με τα καμώματα τους, τις ίντριγκες τους, τις ζήλιες τους και φυσικά να καταστρέφουν "για πλάκα" τις ζωές των ανθρώπων.

Βέβαια, και οι άνθρωποι δε πάνε πίσω. Έτοιμοι και χωρίς δισταγμό, αρπάζουν, ξεκινούν πολέμους, αθετούν όρκους και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δυστυχώς όπως λέει και ο κ. Αθερίδης στο πρόγραμμα της παράστασης, τα έργα των αρχαίων παραμένουν διαχρονικά, τα κοινωνικά προβλήματα του τότε παραμένουν και κοινωνικά προβλήματα του τώρα. Σα να μη προχωρήσαμε καθόλου ένα πράγμα.

Και φυσικά η φράση που εμένα με ξέσκισε, ίσως γιατί έτυχε χθες το πρωί να έχω μια κουβέντα σχετικά με το Θεό, το αν υπάρχει και αν εν τέλει υπάρχει πως να κατανοήσεις καταστάσεις που βλέπεις καθημερινά γύρω σου. Η ερώτηση είναι ρητορική, όλοι μας τη κάνουμε κατά καιρούς, και ο χορός μου απάντησε σα να μου έβγαζε τη γλώσσα.

"Υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει και ποιά η διαφορά"

γιατί, υπάρχει δεν υπάρχει καμιά διαφορά, και τα βάσανα των ανθρώπων αναλλοιωτα, σωστά; Οπότε, γιατί βασανίζομαι από πάνω, να δώσω μια απάντηση, να κατανοήσω, ή δε ξέρω τι άλλο. Σημασία έχει να μένεις πιστός στην αλήθεια σου όπως έκανε και η Ελένη.


Η παράσταση διαφημίζεται ως πειραγμένη Ελένη, ως τραγωδία ή κωμωδία. Πήγα περιμένωντας να δω μια παρωδία, μια Ελένη να της έχουνε αλλάξει τα φώτα, να γελάσω και να χαλαρώσω, σε έναν χώρο πολύ αγαπημένο, στο κηποθέατρο Παπάγου.

Ευτυχώς, οι προσδοκίες μου ήταν λανθασμένες. Ναι, την έχουν πειράξει την Ελένη, ίσα που πατάει η γάτα όμως, ίσα ίσα για να την αλαφρώσουν λίγο, να της δώσουν μια χροιά αριστοφανική, να πάρει άρωμα και γεύση καλοκαιριού. Όχι δε ξεκαρδίστηκα, γέλασα λίγο, αλλά τελικά δε χρειαζόμουν να γελάσω παραπάνω. Πείραγμα λοιπόν, αλλά πείραγμα γεμάτο σεβασμό στο κείμενο και στην ουσία του κειμένου. Και αυτό μου άρεσε περισσότερο από όλα. Χαίρομαι όταν βλέπω αυτόν το σεβασμό προς τα κείμενα. (Ναι, δεν είναι τυχαίο που δε μιλάω για κλασσικά κείμενα, όλα τα κείμενα περιέχουν κατάθεση από το δημιουργό τους και γιαυτό τους οφείλουμε να τους φερόμαστε με σεβασμό).
Και τελικά είναι μια παράσταση ευχάριστη και χαλαρή που σε βάζει σε σκέψεις, όχι πάρα πολλές, όσες αντέχει το ταλαιπωρημένο μυάλο των περισσότερων από εμάς τώρα το καλοκαιράκι. Φαίνεται ο κ. Αθερίδης είναι πλέον ειδήμων στο να περνάει πολύ σοβαρά και σκληρά πράγματα με ανάλαφρο τρόπο που αβίαστα διέρχεται από μέσα μας και χτυπάει κέντρο κατευθείαν. Ιδέα μου, ή δημιουργεί ένα νέο τύπο κωμωδίας; Το ένιωσα και στο "μια μέλισσα τον Αύγουστο" και στο "Συνέβει και όποιος θέλει το πιστεύει" και προσμένω κάτι καινούργιο φέτος το χειμώνα με χαρά.


Ευχαριστώ λοιπόν τους συντελεστές της παράστασης για μια πολύ ευχάριστη βραδυά.

Α, να μη ξεχάσω, μου αρέσαν πολύ τα χορικά, μα πάρα πολύ.





Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης
Μετάφραση: Μαριαλένα Κωτσάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Θοδωρής Αθερίδης, Σμαράγδα Καρύδη, Γιάννης Βούρος, Γιώργος Καπουτζίδης, Ανδρέας Νάτσιος, Γιώργος Κορμάνος, Θανάσης Αλευράς, Νατάσσα Κοτσόβου


σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα

στο νομό Αττικής:
7 & 8 Ιουλίου Βεάκειο
21&22 Αυγούστου Ραφήνα
27 & 28 Αυγούστου Θέατρο Βράχων
6 Σεπτεμβρίου Νέα Μάκρη
8 Σεπτεμβρίου Αιγάλεω
14 Σεπτεμβρίου Κηποθέατρο Παπάγου
16 Σεπτεμβρίου Αττικό άλσος


Πολύ βαριά περιοδεία. Καλή δύναμη!