Ο Μαρξ στο Σόχο

του Howard Zinn

για τρίτη χρονιά αν δεν απατώμαι, αναρωτιέμαι πως μου ξέφυγε και ευχαριστώ τον κ. Αντωνόπουλο που συνεχίζει να το παίζει

Ο Μαρξ, βλέποντας πως οι ιδέες του έχουν παρερμηνευτεί ζητά από τους υπεύθυνους του άλλου κόσμου να γυρίσει πίσω στο Σόχο του Λονδίνου όπου είχε ζήσει για να αποκαταστήσει το όνομα του. Από μια παραξενιά της τύχης αντί για Λονδίνο βρίσκεται στο Σόχο της Νέας Υόρκης, και έχει μια ώρα στη διαθεσή του για να μιλήσει. Σε έναν εκπληκτικό μονόλογο, παραθέτει συμπυκνωμένα τα κίνητρα, τα εναύσματα, τη ζωή του, την ιδεολογία του. Ένα βαθιά πολιτικό έργο γραμμένο από τον ιστορικό και πολιτικό επιστήμονα Howard Zinn.
Τις προάλες με έφερε ο δρόμος από του Ζωγράφου, στενοί δρόμοι, ανηφορικοί και πουθενά θέση να παρκάρεις. Αυθόρμητα σκέφτηκα, φαντάσου να έμενα εδώ, να γύριζα κουρασμένη από τη δουλειά μου ή τη διασκέδαση, ή από το σουπερμάρκετ, φύλαξε, και να μην έβρισκα θέση να παρκάρω. Και να έπρεπε φορτωμένη να ανέβω μια από αυτές τις ανηφόρες. Πόσο τυχερή είμαι και πόσο αυτονόητο το θεωρώ που έχω δικιά μου θέση πάρκιν στα ΒΠ. Και θυμήθηκα και όλους τους άλλους τους εξευτελισμούς που υπόκεινται οι άνθρωποι, και εγώ, τα μποτιλιαρίσματα, το φόβο όταν πρέπει αργά να περπατήσω μόνη μου, τις ουρές και την αγένεια σε δημόσιες υπηρεσίες, τα χρέη, τη μαζική διασκέδαση που τη χρυσοπληρώνουμε, και τόσα τόσα άλλα.
Και θυμήθηκα κάτι που λέει ο Μαρξ προς το τέλος:

"Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πως θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς το όφελος όλων των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, πόσιμο νερό και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς και μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτήσετε ποιός το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν"

Και βέβαια, όλοι οι άνθρωποι αξίζουν ένα σεβασμό προς τη ζωή τους και τις ανάγκες τους. Και όπως τότε, στην εποχή του Μαρξ, και τώρα, έχουμε οι άνθρωποι κοινά συμφέροντα. Και αν το έργο καταφέρνει έστω και στο υποσυνείδητο του κάθε θεατή να περάσει ακριβώς αυτό, το είμαστε όλοι άνθρωποι, και βράζουμε στο ίδιο καζάνι που λέγεται γη, τότε για μένα είναι μια από τις πιο επαναστατικές πράξεις που έχω βιώσει στη μικρή ζωή μου. Ούτε καταλήψεις, ούτε πορείες, ούτε απεργείες, αλλά μια σταδιακή μεταμόρφωση της σκέψης από την απομόνωση στο γεγονός ότι ναι, εν τέλει, είμαστε όλοι άνρωποι, και ναι "έχουμε όλοι κοινά συμφέροντα."

Τώρα το πως, θα τα διεκδικήσουμε και θα τα ικανοποιήσουμε για όλους μας, είναι μια άλλη ιστορία, που δυστυχώς δεν έχει γραφτεί ακόμη.

Η παράσταση μου άρεσε πολύ, και το κείμενο, το οποίο μπορεί κανείς να το αγοράσει στο θέατρο, και το στήσιμο. Σαφέστατα και στηρίζεται πάνω στον κ. Αντωνόπουλο ο οποίος είναι απλά υπέροχος.



Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Παίζει ο Άγγελος Αντωνόπουλος


στο θέατρο προσκήνιο

και για τη σεζόν 2008/09 στο Θέατρο Τέχνης - Στοά