του Ευγένιου Ο' Νήλ
Μια οικογένεια ιρλανδικής καταγωγής. Μια μέρα της ζωής τους. Τέσσερις άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο παρελθόν που γίνεται μέλλον. Τέσσερα πληγωμένα αγρίμια, επιτίθενται το ένα στο άλλο, πληγώνουν, και μετά αποσύρουν την επίθεση. Θυμούνται ότι στη πραγματικότητα αγαπιούνται, ότι δε θέλαν να πληγώσουν, αλλά ξανά και ξανά, η αγάπη τους για τα άλλα μέλη της οικογένειας δεν είναι αρκετή να τους συγκρατήσει από την επίθεση. Χτυπάνε ξανά και ξανά, με τα ίδια μαχαίρια, με τις ίδιες ιστορίες, ελλείψη άλλων οπλων, ανασύρουν ξανά και ξανά τα ίδια και χτυπάνε αλύπητα. Αρνούμενοι να παραδεχτούν τη δικιά τους αδυναμία προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο αλλού. Όχι, ψέματα, δεν αρνούνται να δουν τη δική τους αδυναμία. Τη γνωρίζουν πολύ πολύ καλά. Προσπαθούν να πείσουν, τον εαυτό τους προτίστως, ότι κάποιος άλλος φταίει.
"Δε φταίει αυτός, η ζωή τον έκανε έτσι. Που σου φέρνει το άλλο και μέχρι να καταλάβεις και πριν προλάβεις να αντισταθείς, σου έχει φέρει και άλλο, κι άλλο, μέχρι που όλα αυτά τα άλλα έχουν μπει ανάμεσα σου και σε αυτό που πραγματικά ήθελες"
Και η μάνα ενδόμυχα ξέρει τι έχει ανάγκη, να ξαναβρεί τη πίστη της, αλλά αδύναμοι όλοι τους να υπερβούν το παρελθόν, να βρουν τη "θέληση" για την ευθύνη της ζωής, να πιστέψουν ότι μπορούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και όχι να είναι έρμαια της. Καθένας τους κολλημένος σε μια βολική δικαιολογία, συνεχίζουν απελπισμένα να χτυπούν.
"Για να μην είμαι εγώ το μόνο πτώμα μέσα σε αυτό το σπίτι"
Πραγματικά, μια μεγάλη μέρα μέσα σε ένα απόλυτο σκοτάδι. Φωτισμένη μόνο για όσο διήρκησε και καταδικασμένη να χαθεί και αυτή μέσα στο πυκτό σκοτάδι της ζωής.
Πολύ μου άρεσε η συγκεκριμένη παράσταση, με καθήλωσε και ούτε που πήρα χαμπάρι ότι κράτησε δυόμιση ώρες. Εκπληκτικοί όλοι οι συντελεστές, ο κύριος Καταλειφός και η κυρία Οικονομίδου είναι από τους πολύ αγαπημένους μου εξάλου και ποτέ δε με έχουν απογοητεύσει. Ούτε τα έργα που επιλέγουν να ανεβάζουν στο Απλό θέατρο τόσα χρόνια. (και στο Εμπρός παλαιότερα για να μη ξεχνάμε τι έχουν προσφέρει και καταθέσει στο ελληνικό Θέατρο)
Επίσης, ευχαριστώ τους συντελεστές της παράστασης που επέλεξαν να κάνουν διάλειμμα. Μου ήταν απαραίτητο για μια ανάσα και ένα τέντωμα του κορμιού, με αποτέλεσμα να μη κουραστώ καθόλου και να μπορέσω απρόσκοπτη να παρακολουθήσω και να γευτώ όλη τη παράσταση μέχρι τελευταίου λεπτού.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντύπας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Καταλειφός, Ράνια Οικονομίδου, Αλκης Κούρκουλος, Κώστας Βασαρδάνης, Σοφία Καλεμκερίδου.
Στο θέατρο Απλό
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Το απόλαυσαα! Όσο κι αν τα αδιέξοδα του καθενός απ΄τους ήρωες μπορεί να τα έχουμε βιώσει σε μικρότερο βαθμό μέσα στην οικογένειά μας, αναλόγως πόσο δυσλειτουργική είναι!
Κι ο Άλκης Κούρκουλος ήταν πολύ καλός. Ωριμάζουν τα εκφραστικά του μέσα, όσο μεγαλώνει. :)
Εεράσαμ' όμορφααα! ;)
Μια μέρα από τη ζωή τους ήταν όλη η παράσταση, όλη η ζωή τους σε μια μέρα, απαράλλαχτη επί χρόνια, μα μια πολύ μεγάλη, ακούνητη μέρα που χάνεται μέσα στη νύχτα της ψυχής τους.
Πολύ ωραία παράσταση, πολύ καλοί ηθοποιοί.
Ε, ας ξαναπώ πόσο πολύ χαίρομαι που πάμε παρέα, και δεν πειράζει που θα γίνω (κάπως) γραφική!
Κορίτσια
κι εγώ χάρηκα που πήγαμε μαζί
μην αφήνουμε τόσο καιρό να περνά ανάμεσα στις συναντήσεις μας, οκ?
Δημοσίευση σχολίου