Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας

του Λούκας Μπαιρφούς

Για μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη, που αλλου; στην αλεπού!

Η Ντόρα, αυτιστική (;), ζει μια μη ζωή, κάτω από την επήρρεια βαριών κατασταλτικών φαρμάκων. Η μητέρα της, που θέλει πίσω μια επαφή με το παιδί της, συναποφασίζει με το γιατρό να σταματήσουν τη φαρμακευτική αγωγή της Ντόρας. Έτσι η Ντόρα ελευθερώνεται από τον εγλεισμό της και μπορεί πλέον να εκφράσει τα συναισθήματα της. "Ελεύθερη" πλέον, ερωτεύεται έναν πλασιέ αρωμάτων, ο οποίος τη κακοποιεί, στα μάτια των άλλων θύμα, στα δικά της απολαμβάνει τη νέα εμπειρία. Όταν μένει έγκυος, αν και θέλει να κρατήσει το παιδί, την πείθουν να κάνει έκτρωση και στη συνέχεια τη παραπλανούν και τη στειρώνουν για να εξαφανίσουν το κινδυνο νέας εγκυμοσύνης.

Η διαφορετικότητα και το κατά πόσο οι "φυσιολογικοί" μπορούν να την αποδεχτούν, να ζήσουν μαζί της.

"Όπως σε όλα τα πράγματα, πρέπει να τηρούνται κάποιοι κανόνες. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Αλλιώς χάνεται κανείς μέσα στον ελεύθερο κόσμο, το βλέπω καθημερινά στους ανθρώπους που πορεύονται χωρίς πυξίδα, είτε γιατί παρασύρονται, είτε γιατί πιστεύουν ότι αυτό θα περιόριζε την ελευθερία τους. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος περιορίζεται όταν λείπουν οι κανόνες, η πυξίδα, και το κακόμοιρο πλάσμα δε ξέρει που να πιαστεί, που να στραφεί."

Και εσύ Ντόρα που δεν έχεις μάθει ακόμη τους κανόνες, που η κατασκευή σου δε σου επιτρέπει να κρατηθείς και να δράσεις σύμφωνα με αυτούς ακόμα κι όταν τους ξέρεις, που δε χωράει η λογική τους στο μυαλό σου, εσύ που είσαι διαφορετική μέσα στη κοινωνία μας, τι σου απομένει εσένα; Δε μπορείς να αντισταθείς και να διεκδικήσεις, σε έχουν πείσει ότι είσαι "βλαμένο", οπότε "δεν ξέρεις", ότι πουν οι άλλοι, η μητέρα, ο πατέρας, ο γιατρός, ο φίλος σου. Ακολουθείς, διαισθάνεσαι ότι πρέπει να συμμορφωθείς με τους κανόνες αλλά δε θέλεις. Αλλά βαθιά μέσα σου σε έχουν πείσει ότι είσαι ανίκανη να αποφασίσεις για τον εαυτό σου. Ότι οι δικές σου επιθυμίες είναι υπό αμφισβήτηση, κατώτερες των σημαντικών άλλων.

- Μα με αγαπά...
- Πως το ξέρεις;
- Το νοιώθω

- Δε ξέρεις να αγαπάς
- Νοιώθω

Ποιός κρίνει άραγε ποιά συναισθήματα είναι έγκυρα, ποιός έχει το δικαίωμα να αναιρεί σύμφωνα με τα δικά του; Πως καταφέρνουμε να αφενόμαστε να μας αναιρούν αυτό που νοιώθουμε;

Και όταν σκέφτεσαι, τόσα χρόνια που έπαιρνες τα φάρμακα, που οι επιθυμίες και τα συναισθήματα σου ήταν θαμένα, νιώθεις... δε τολμάς να συνεχίσεις τη φράση σου, άραγε θα εκδήλωνες θυμό για τη μητέρα σου; "Η μητέρα μου είναι καλός άνθρωπος" επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά και ξανά.
Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι εκείνη ξέρει καλύτερα πιο είναι το καλό σου.
Τι χαρά όταν ανακαλύπτεις ότι και εκείνη έχει διαστροφές. Δεν είσαι μόνο εσύ που ξεφεύγεις και απολαμβάνεις κάτι έξω από τις νόρμες. Ναι, αλλά εσύ το διαδηλώνεις, εκεί η ειδιοποιός διαφορά.
Και έτσι σου στερούν το όνειρο της οικογένειας, και η κραυγή σου όταν το συνειδητοποιείς; σκεπάζει άραγε τη βαθιά σου πίστη ότι πρέπει να συμμορφωθείς;


- Δε νιώθεις λυπημένη;
- Πάντα νοιώθω λυπημένη.
Εκτός όταν γαμιέμαι

Πως να το δεχτεί αυτό ο "φυσιολογικός", πως να το πιστέψει, πως να σου το επιτρέψει;
Και όπως λέει ο συγγραφέας

"Μια αρχή της κοινωνίας μας αποτελεί το να ενισχύονται οι προσπάθειες κάποιου να γίνει ευτυχισμένος, αλλά όχι και το να καθορίζει κανείς την έννοια της ευτυχίας για τον εαυτό του"

Και δυστυχώς ακριβώς έτσι είναι.



Όσον αφορά τη παράσταση κάτι με χάλασε. Δεν είμαι σίγουρη, νομίζω της έλειπε ο ρυθμός, ή ο ρυθμός που είχε ήταν πολύ υποτονικός. Δε ξέρω αν ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να το είχε ανεβάσει αλλιώς, ίσως το κείμενο, αν και εξαίσιο, να μη προσφέρεται, τι να πω. Η Κόρα Καρβούνη πάντως δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία.

Το κείμενο είναι σκηνές διαδοχικές από τη ζωή της Ντόρας. Στην αρχή κάθε σκηνής εμφανίζεται ένας υπέρτιτλος που βάζει τις συντεταγμένες του επερχόμενου στιγμιότυπος, οδηγεί τη σκέψη του θεατή και σε μιά άλλη διάσταση, πέρα από την εμφανή. Ο τρόπος που αυτοί οι υπέρτιτλοι ανεβαίνουν, μερικές φορές είναι σα νότες μουσικές που φτιάχνουν μια φράση. Άλλες όμως, με ζάλιζε και με αποσυντόνιζε. Ίσως κι αυτός να ήταν ο στόχος. Άγνωσται αι βουλαί των καλλιτεχνών.




Στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώτα Φέστα, Γιώργος Γλάστρας, Κόρα Καρβούνη, Φώτης Θωμαϊδης, Μαίρη Σαουσοπούλου, Λαέρτης Μαλκότσης, Ανδρέας Μαυραγάνης