Δέκα Εντολές 5 & 10

Θα μπορούσε και να λέγεται
γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές Του.

Μια όμορφη και εμπεριστατωμένη περιγραφή της παράστασης από την αλεπού


"5. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ίνα εθ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης"

κι όμως...
- Όταν μετανοιώνουν οι άνθρωποι, είναι αργά;
- Ποτέ δεν είναι αργά. Πάντα μπορείς να επιστρέψεις. Πρέπει όμως να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Να αρχίσεις ξανά από την παιδική ηλικία
- Κι αν έχεις ξεχάσει που την έχεις κρύψει;
- Μπορείς να ζητήσεις από τα παιδιά να σε οδηγήσουν. Δεν είναι ντροπή.

Και τα παιδιά γίνονται γονείς...
Σχέσεις γονέων, παιδιών και αντίστροφα, τα λόγια που ειπώθηκαν και αυτά που δεν ειπώθηκαν αλλά περάσαν στις καρδιές όλων. Δεσμοί αίματος/δέσμια ζωής. Πως να τιμάς τους γονείς; πως μπορείς να μην είσαι αμαρτωλός; πως να υπακούσεις σε αυτή την εντολή; Η οικογένεια η αρχή όλων, αλλά μάνα, με μετέτρεψες σε ένα μελόδραμα. Και έφυγα για να ξεφύγω αλλά δε μπόρεσα να μείνω μακριά, επέστρεψα, και όταν δε σε βρήκα, σπάραξα. Κι ας με μετέτρεψες σε ένα μελόδραμα.

Παιδική ηλικία και η νοσταλγία της επιλεκτικής μας μνήμης.
Όμορφα δοσμένη, εικαστική, και πολλή καλή δουλειά από τους νέους ηθοποιούς. Γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων για το κοινό, από το γέλιο, στη συγκίνηση, και μετά στη πίκρα και ξανά.



Σκηνοθεσία: Στρατής Πανούριος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλίας Κουνέλας, Μαρία Παρασύρη, Σοφιάννα Θεοφάνους, Λένα Παπαληγούρα, Σωτήρης Τσακομίδης




"10. Ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου. Ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον παίδα αυτού, ούτε του βοός αυτού, ούτε του υποζυγίου αυτού, ούτε παντός κτήνους αυτού, ούτε όσα τω πλησίον σου εστί"

Ο Βασίλης Νικολαϊδης επιλέγει την ιστορία του Δαβίδ και Βηθσαβεέ από τη παλαιά διαθήκη για να αποδώσει την εντολή αυτή.

Ο βασιλιάς Δαβίδ, βλέπει τη Βηθσαβέε να παίρνει το λουτρό της και την επιθυμεί. Ο άντρας της Ουρίας μακριά σε μάχη. Κάνουν έρωτα και η Βηθσαβέε μένει έγκυος. Ο Δαβίδ φέρνει πίσω τον Ουρία για να κοιμηθεί με τη γυναίκα του και να συγκαληφθεί η μοιχεία. Ο Ουρίας διαισθάνεται και αποφασίζει ουσιαστικά να ελευθέρωση τη Βηθσαβέε.

Θυσιάζομαι για την αγαπημένη μου.
Εκείνη φωτιά και καίγεται
Εγώ μόνο σταγόνα.
Εκείνη χρειάζεται ποταμό
Θυσιάζομαι για την αγαπημένη μου

Ο Δαβίδ κανονίζει να σκοτωθεί ο Ουρίας στη μάχη. Ο Κύριος τιμωρεί το Δαβίδ (και τη Βηθσαβέε κυρίως κι ας μη τονίζεται αυτό) παίρνοντας τη ζωή του καρπού τους.
Ένας Θεός εκδικητικός, δε συγχωρεί και παίρνει τον αθώο, μόνο και μόνο γιατί είναι καρπός "αμαρτίας".
Ο Δαβίδ και η Βηθσαβέε νηστεύουν, προσεύχονται, εκπληπαρούν για να σωθεί το παιδί. Όμως η τιμωρία είναι αναποφευκτη, μετά από αυτή θα επέλθει η λύτρωση. Αποδέχονται τη τιμωρία και προχωρούν. Δυναμή τους ο έρωτας τους. Ο νέος καρπός του έρωτα τους θα αγαπηθεί από τον Κύριο. Τι ειρωνία...
Εμένα πάντως αυτός ο Θεός δε μου αρέσει!
Προτιμώ τον άρχοντα τον έρωτα και ταυτίζομαι απόλυτα με το τραγούδι της Βηθσαβέε

Είμαι πλασμένη από του έρωτα το φως
φτιαγμένη είναι για αυτό η ψυχή μου
σπίτι μου, του έρωτα ο ατέλειωτος βυθός
σε αυτόν χαρίζω το κορμί μου

Ποιό σώμα, ποιά μάτια
ποιό χέρι ζεστό
θ' αντέξει μαζί μου
αυτόν το χορό

Γιατί όταν ο Έρωτας προστάζει οι άνθρωποι υπακούν, τόσο απλά.


Επίσης παράσταση με εικαστική απόδοση, εκπληκτική μουσική επένδυση και ατμόσφαιρα, ίσως λίγο ασύνδετη κατά μέρη.
Η δε σκηνή της ερωτικής συνάντησης Δαβίδ Βηθασβέε υπό τους ήχους αργεντίνικου τανγκό είναι απερίγραπτα ερωτική και περιέχει όλη την ουσία του πάθους, της επιθυμίας, του έρωτα δηλαδή.
(Τέτοια θεάματα δεν είναι για κοριτσάκια σαν και εμένα, που πήγαν στο θέτρο μοναχούλια τους χωρίς προσμονή άμεσης δικιάς τους ερωτικής συνεύρεσης!)




Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαϊδης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ναταλία Στυλιανού, Λαμπρινή Αγγελίδου, Παναγιώτης Λάρκου, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Πάρις Λύκος



Στο Εθνικό Θέατρο, Πειραματική σκηνή


μέχρι 26 Νοεμβρίου 2006