Το Λουτρό

Μία από τις παραστάσεις που είδα πέρυσι και ξαναπαίζεται φέτος.
Θυμάμαι με είχε αφήσει με μια πικρή γεύση, για τη δυσκολία που έχουν οι άνθρωποι να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, για τις παρεξηγήσεις που αυτή η δυσκολία δημιουργεί, για την επικοινωνία που δε πρόκειται να συμβεί, γιατί δε δύναται να συμβεί.
Μόνο μια υποψία επαφής, ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα, φευγαλέο, για μια στιγμή μόνο, και μετά η αναπόφευκτη απόσταση. Από τον εαυτό, τους άλλους, τις ανάγκες, τις επιθυμίες.

Ένα ζευγάρι από τα παλιά, με αφορμή/αιτία/δικαιολογία το θάνατο της μητέρας της γυναίκας ξανασυναντιέται. Και η ιστορία του έρωτα τους, του χωρισμού τους, του μετά τους αναδιπλώνεται. Η συνάντηση μέσα σε ένα λουτρό, χώρος που διευκολύνει και επιβάλει το άνοιγμα, τη χαλάρωση, την αποκάλυψη. Λόγια σκληρά, κατηγόριες, ανείπωτες αλήθειες έρχονται στην επιφάνεια.

Αντιγράφω από το πρόγραμμα της παράστασης που περιέχει και όλο το έργο.

Μάικ: Έχεις μόνο μια οικογένεια
Σάντρα: Όχι, δύο έχεις. Αυτή που σου δίνεται και αυτή που φτιάχνεις.

*****

Σάντρα: Αν κοιτάξεις μέσα από τις κουρτίνες στο δωμάτιο μιας συνηθισμένης γυναίκας – να κοιτάξεις καλά όμως – μπορεί να ανακαλύψεις κάτι, ελάχιστο έστω, από αυτό που κάνει τον κόσμο να προχωράει

*****

Μάικ: Γιατί δε με αφήνεις να σε βοηθήσω
Σάντρα: Γιατί ποτέ δε με βοήθησες όταν το είχα ανάγκη

*****


Σάντρα: Οι γυναίκες βάζουν περισσότερα σε μία σχέση από ότι οι άντρες. Για αυτό οι άντρες πιστεύουν ότι όλα είναι μοίρα, ενώ οι γυναίκες ξέρουν, ότι όλα είναι δουλειά, πολλή δουλειά.

*****

Μαίκ: Δειλος; Γιατι;
Σάντρα: Γιατί δεν έτρεξες πίσω μου. Γιατί δε με διεκδίκησες

*****

Μαικ: Θέλετε οι άντρες να είναι χύμα, αλλά μόνο για να λένε ωραία λόγια και να κάνουν έρωτα με πάθος. Όχι και να θυμώνουν όμως!

*****


Ιστορία έρωτα, ναι. Αλλά αν και ο έρωτας αυτός κυριεύει, οι ερωτευμένοι δε βρίσκουν τον τρόπο να συναντηθούν, να γεφυρώσουν την απόσταση. Αυτά μόνο στα μυθιστορήματα και στις ταινίες. Εκεί μόνο, οι ευσεβείς πόθοι εκπληρώνονται.
Στη ζωή, σε αυτό το λουτρό, μόνο η πικρή αλήθεια. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από τον έρωτα για να μπορέσω να σε αγγίξω, να σε αντέξω. Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και να προσθέσω, στον κατάλληλο χρόνο, τη σωστή στιγμή, τότε που έχει νόημα, τότε που οι αποστάσεις είναι ακόμη τέτοιες που μια γέφυρα μπορεί να τις ενώσει.


***Συνολικά μια προσεγμένη παράσταση, με ωραία ατμόσφαιρα και δουλεμένες ερμηνείες.
Μια προειδοποίηση: Οι ηθοποιοί εμφανίζονται κάποιες στιγμές (όχι συχνά) γυμνοί στη σκηνή. Γίνεται με τρόπο φυσικό και καθόλου σοκαριστικό νομίζω, αλλά ίσως κάποιοι ενοχληθούν

*** Στο θέατρο «Τόπος Αλλού»