Φρίντα / Φρίντα

της Esther Andre Gonzalez

ή αλλιώς, μαθήματα ζωής
ή σκάσε και κολύμπα
της είπαν πόσο γενναία ήτανε...
Ανταπάντησε δεν είχα επιλογή
Αν και πάντα έχουμε επιλογή, όχι μόνο τι κάνουμε με τη τράπουλα που μας μοιράζουν, αλλά και ποιά οπτική διαλέγουμε. Αν και κοιτάζοντας τα γεγονότα της ζωής της, πολιομυελίτιδα στα έξι, φρικιαστικό τροχαίο στα δεκαοχτώ που την αφήνει τεμαχισμένη και συντρόφισσα του πόνου για όλη της τη ζωή, συνταράσσεσαι από τη τραγικότητα, η ίδια θεωρεί ότι "το τραγικό είναι ότι πιο γελοίο υπάρχει στον άνθρωπο, τα ζώα δε δείχνουν το πόνο τους" Τα ζώα γενικώς κάνουν πολλά σωστά, δεν μηρυκάζουν το παρελθόν, δεν έχουν ενοχικά και τα λοιπά και τα λοιπά. Και αυτό που εμπνέει στη Φρίντα Κάλο δεν είναι τόσο η τέχνη της αλλά η μανία της να ζεί, το πάθος, η ελπίδα που δίνει σε όλους μας, πως μια γυναίκα, στις αρχές του εικοστού αιώνα, με τόσες αντιξοότητες, τη νευρωτική οικογένεια, το σωματικό πόνο, το κορμί που τη προδίδει ξανά και ξανά και ξανά, το γεγονός ότι στα δεκαοκτώ της στερείται και το αυτονόητο δικαίωμα της ως γυναίκα, του να γίνει μητέρα, δεν ήταν και καμιά κούκλα μέσα σε όλα, και αυτή η γυναίκα, μπορεί, μόνο επειδή έτσι γουστάρει και ΖΕΙ, με κεφαλαία παρακαλώ. Και μπροστά στην ιστορία της μένω με ανοικτό το στόμα, θαυμάζω και προχωρώ ελπίζοντας

" Λίγο όνειρο... και θα μπορέσω να θεραπεύσω τις πληγές μου"
Μερικές φορές αρκεί, μπορούμε να το κάνουμε να αρκέσει, κι άμα το τραγικό είναι το γελοίο του ανθρώπου, η ελπίδα είναι το μεγαλείο του θα αντιπαραθέσω.

Καταπληκτική παράσταση, υπέροχη ατμόσφαιρα, μαγικοί και οι τρείς συντελεστές, ο Γιάννης Φίλιας,τα έχει όλα και συμφέρει, χάρμα οφθαλμών, κίνηση που σε ταξιδεύει και μια φωνή απερίγραπτη. Η Κωνσταντίνου Τάκαλου είναι η Φρίντα που είχα στο μυαλό μου, ξεχειλίζει από πάθος, και η κυρία Παπαδόδημα, το γνωστό αέρινο θεσπέσιο πλάσμα που ξέρουμε και αγαπάμε. Πάρα πολύ μου άρεσε και περισσότερο θα το είχα ευχαριστηθεί σε ένα ελαφρώς λιγότερο πνιγηρό χώρο. Τι να πω, γέρασα μάλλον, αλλά περάσαν οι εποχές που μπορεί το σώμα μου να αντέξει τις δυσμενείς συνθήκες στις οποίες μας υποβάλλουν οι θεατράνθρωποι. Το κορμί πάντα προδίδει, όπως λέει και η Φρίντα.



Σκηνοθεσία: Εστερ Αντρε Γκονζάλεζ
Παίζουν οι ηθοποιοί: Φωτεινή Παπαδόδημα, Κωνσταντίνα Τάκαλου
και ο μουσικός: Γιάννης Φίλιας

στο θέατρο Οδού Κεφαλληνίας