Πέντες Σιωπές

της Σήλα Στήβενσον

Πατέρας, μητέρα, δύο κόρες, ο κοινωνικός περίγυρος, πέντε συντεταγμένες, μία τραγωδία που επιβιώνει μέσα στη σιωπή. Θρέφεται από τη σιωπή, γιγαντώνεται, υπάρχει λόγω της σιωπής.

Τρείς γυναίκες ζουν μέσα στη βία και στο συνεχή τρόμο. Αν προσπαθήσουν να δραπετεύσουν θα τις σκοτώσει, αν μιλήσουν θα τις σκοτώσει. Φόβος. Επιβίωση για την επιβίωση, δε γνωρίζουν άλλον τρόπο να ζουν εξάλλου.

"Εμείς ερχόμαστε από έναν διαφορετικό κόσμο, από διαφορετικούς πλανήτες"

Πως να κατανοήσει κανείς το πως, το γιατί επιμένουν να παραμένουν σε αυτή τη κατάσταση. Δεν έχουν επιλογή, δε γνωρίζουν ότι έχουν επιλογή. Μόνο να μην ήτανε "αόρατες" και κάποιος να τις έσωζε... Όχι, παντού σιωπή.
Κάποια στιγμή, η επιβίωση γίνεται ή αυτός ή εμείς, οι κόρες σκοτώνουν το πατέρα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Κι ακόμη κι όταν τον σκοτώνουν, συνεχίζουν τη σιωπή. Τους αρκεί που είναι νεκρός
- Εμείς τον σκοτώσαμε, δε μας νοιάζει να πάμε φυλακή. Πέθανε;
- Γιατί τον σκοτώσατε;
- Δε θέλω να το κουβεντιάσω. Έχει πεθάνει;
- Δε μπορεί κάποιος λόγος θα υπάρχει.
- Είναι προσωπικό

Η φυσική και σεξουαλική κακοποίηση.
Η τραγωδία αυτών που τη βιώνουν.
Η ανάγκη τους για επιβίωση, να πιαστούν από τη ζωή, ότι ζωή κι αν είναι αυτή.
Η αδυναμία να ξεφύγεις.

"Θα ήθελα να ήσουν λίγο πιο καλός. Τότε δε θα αναγκαζόμουν να σε σκοτώσω"
Η πραγματική βία σταματάει, οι συνέπειες παραμένουν μέσα στο κεφάλι όλων. Αυτός θα ζεί πάντα, μέσα στο μυαλό τους, στα όνειρα τους. "Οι πεθαμένοι δε πεθαίνουν".


Ο κύκλος της βίας που διαιωνίζεται και αναπαράγεται. Ο πατέρας ήταν κι αυτός θύμα κακοποίησης. Η μητέρα ήταν κι αυτή.
"Δε θέλω εγγόνια" αναφωνεί η μητέρα στο τέλος "ας σταματήσει εδώ"

Οι πληγές δε θα κλείσουν ποτέ. Η φυσιολογικότητα μόνο να φορεθεί επιφανειακά μπορεί. Θα ζήσουν "σα" φυσιολογικές, θα επιβιώσουν, θα κουβαλάνε πάντα.

"Νομίζετε ότι καταλαβαίνετε. Αν σας υποχρέωναν να ζήσετε στο κεφάλι μας για πέντε λεπτά, θα τρελαινόσασταν, θα πεθαίνατε"

Ο γονιός που όφειλε να αγαπήσει, να προστατεύσει, να οδηγήσει και η προδοσία του.
"Πατέρα γιατί μου το έκανες αυτό" φώναξε η Κερασία Σαμαρά και έδωσε στο κοινό μια γροθιά με τη κραυγή της. Σιωπούμε, γυρίζουμε το βλέμμα αλλού, υποκρινόμαστε ότι δε συμβαίνει. Αδράνεια, ανοχή, υποκρισία. Πότε θα βάλουμε τελεία επιτέλους; Τα κορίτσια, δολοφονισσες στα τριαντακάτι τους, μας εκληπαρούν να βάλουμε τελεία.



Όσο για τη παράσταση, τι να σχολιάσει κανείς; Το θέμα ειναι τόσο δύσκολο να το παρακολουθήσεις που όλα τα άλλα παραμερίζονται. Οι ερμηνείες των τεσσάρων βασικών πρωταγωνιστών πάντως είναι εκπληκτικές.



στο Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή Χώρα

Σκηνοθεσία: Άσπα Τομπούλη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Τσάχρας, Γιώργος Κέντρος, Κερασία Σαμαρά, Μαρία Ζορμπά, Κάτια Γέρου, Αντώνης Μπαμπούνης, Ανδρέας Κουτσουρέλης, Τζένη Σκαρλάτου, Ιωάννα Αγγελίδη