της Γιούλης Ζήκου
βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου
Πως είναι να είσαι γυναίκα ενός διάσημου άντρα, καταδικασμένη για πάντα στη σκιά του; Πως είναι να είσαι γυναίκα ενός άντρα που μελετά τα πάθη της ψυχής, αναλύει, βυθίζεται στις ψυχές όλων των άλλων γυναικών εκτός απο τη δική σου; Πως είναι να είσαι βαθιά ερωτευμένη μαζί του (και κατα τα φαινόμενα και αυτός μαζί σου), και αυτός ο έρωτας να σου στερεί όλα τα άλλα, την προσωπική σου αυτοεκπλήρωση ως μονάδα και όχι ως μέρος του οικογενειακού συνόλου; Σταθερή και απελπιστικά υγιής ώστε να του προσφέρεις αυτό που χρειάζεται, να τον στηρίζεις, να δημιουργείς το περιβάλλον που θα του επιτρέψει να αναλύσει τις ψυχές των άλλων, να γίνει σπουδαίος και εν τέλει αυτό ακριβώς να είναι η προδοσία του; Καταδικασμένη να υπηρετήσεις την αγάπη που αισθάνεσαι και αυτο ακριβώς να σου στερήσει αυτό που χρειάζεσαι; Τετελεσμένο γεγονός η επερχόμενη προδοσία από τη πρώτη στιγμή που σε ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκες.
Ο Έρωτας ή θα είναι ακραίος ή δε θα είναι
Ίσως. Μάλλον. Σίγουρα ναι.
Ναι, έτσι είναι. Αυτός ο μικρός φτερωτός αγγελικός γλυκός θεός με τα μαγεμένα βέλη είναι αδυσώπητος. Κυριευτικός. Για κάποιους τυχερούς (;) κρατάει για πάντα αυτή κολώνια. Δε ξεθυμαίνει ποτέ. Και όταν ο κυριευτικός έρωτας προστάζει ο κυριευόμενος υπακούει. Αν δεν ήσουν αυτό που ήσουν δε θα αφιερωνόταν σε αυτο που αφιερώθηκε. Αν δε σε αγαπούσε δε θα προσπαθούσε τόσο να είναι άξιος για σένα. Αν δεν τον αγαπούσες τόσο δε θα ήσουν τόσο μα τόσο απελπιστικά υγιής.
Και μένει το παράπονο που δεν αποκαλύφθηκες, που δεν ήρθες σε επαφή με τη σκοτεινή σου πλευρά. (εγω να πω την αμαρτία μου αυτό θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα - αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι κάποτε ένας έρωτας με κρατούσε μακριά απο την σκοτεινή μου πλευρά και εγώ το χτυπημένο τον ξεφορτώθηκα - ασυνείδητη ανάγκη να ξαναεπανενωθώ με τη σκοτεινή πλευρά, οπότε καλύτερα να το βουλώνω)
Αλλα το τίμημα δεν ήταν τίμημα τελικά γιατί το αντιστάθισμα ήταν ακριβώς αυτός ο έρωτας.
(αχ αχ αχ αχ γυναίκες ποτε ευχαριστημένες θα μου πειτε - και άντρες θα απαντήσω - εεεε, άνθρωποι γενικώς και ολοκληρωτικώς :-) τη ψυχανάλυση μου και τις σκοτεινές πλευρές μας μέσα )
στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές
Θεατρική Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου
Παίζουν οι Ηθοποιοί: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Γιάννης Ζαραφωνίτης, Μύρια Δημητροπούλου
Ακούγονται οι φωνές των: Φαίη Κοκκινινοπούλου, Ηλιάνα Παναγιωτούνη, Πέτρος Αποστολόπουλος, Γίαννης Μόρτζος
βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου
Πως είναι να είσαι γυναίκα ενός διάσημου άντρα, καταδικασμένη για πάντα στη σκιά του; Πως είναι να είσαι γυναίκα ενός άντρα που μελετά τα πάθη της ψυχής, αναλύει, βυθίζεται στις ψυχές όλων των άλλων γυναικών εκτός απο τη δική σου; Πως είναι να είσαι βαθιά ερωτευμένη μαζί του (και κατα τα φαινόμενα και αυτός μαζί σου), και αυτός ο έρωτας να σου στερεί όλα τα άλλα, την προσωπική σου αυτοεκπλήρωση ως μονάδα και όχι ως μέρος του οικογενειακού συνόλου; Σταθερή και απελπιστικά υγιής ώστε να του προσφέρεις αυτό που χρειάζεται, να τον στηρίζεις, να δημιουργείς το περιβάλλον που θα του επιτρέψει να αναλύσει τις ψυχές των άλλων, να γίνει σπουδαίος και εν τέλει αυτό ακριβώς να είναι η προδοσία του; Καταδικασμένη να υπηρετήσεις την αγάπη που αισθάνεσαι και αυτο ακριβώς να σου στερήσει αυτό που χρειάζεσαι; Τετελεσμένο γεγονός η επερχόμενη προδοσία από τη πρώτη στιγμή που σε ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκες.
Ο Έρωτας ή θα είναι ακραίος ή δε θα είναι
Ίσως. Μάλλον. Σίγουρα ναι.
Ναι, έτσι είναι. Αυτός ο μικρός φτερωτός αγγελικός γλυκός θεός με τα μαγεμένα βέλη είναι αδυσώπητος. Κυριευτικός. Για κάποιους τυχερούς (;) κρατάει για πάντα αυτή κολώνια. Δε ξεθυμαίνει ποτέ. Και όταν ο κυριευτικός έρωτας προστάζει ο κυριευόμενος υπακούει. Αν δεν ήσουν αυτό που ήσουν δε θα αφιερωνόταν σε αυτο που αφιερώθηκε. Αν δε σε αγαπούσε δε θα προσπαθούσε τόσο να είναι άξιος για σένα. Αν δεν τον αγαπούσες τόσο δε θα ήσουν τόσο μα τόσο απελπιστικά υγιής.
Και μένει το παράπονο που δεν αποκαλύφθηκες, που δεν ήρθες σε επαφή με τη σκοτεινή σου πλευρά. (εγω να πω την αμαρτία μου αυτό θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα - αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι κάποτε ένας έρωτας με κρατούσε μακριά απο την σκοτεινή μου πλευρά και εγώ το χτυπημένο τον ξεφορτώθηκα - ασυνείδητη ανάγκη να ξαναεπανενωθώ με τη σκοτεινή πλευρά, οπότε καλύτερα να το βουλώνω)
Αλλα το τίμημα δεν ήταν τίμημα τελικά γιατί το αντιστάθισμα ήταν ακριβώς αυτός ο έρωτας.
(αχ αχ αχ αχ γυναίκες ποτε ευχαριστημένες θα μου πειτε - και άντρες θα απαντήσω - εεεε, άνθρωποι γενικώς και ολοκληρωτικώς :-) τη ψυχανάλυση μου και τις σκοτεινές πλευρές μας μέσα )
στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές
Θεατρική Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου
Παίζουν οι Ηθοποιοί: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Γιάννης Ζαραφωνίτης, Μύρια Δημητροπούλου
Ακούγονται οι φωνές των: Φαίη Κοκκινινοπούλου, Ηλιάνα Παναγιωτούνη, Πέτρος Αποστολόπουλος, Γίαννης Μόρτζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου