tag:blogger.com,1999:blog-33829948.post7544352098788237719..comments2020-12-08T23:29:08.365+02:00Comments on Με αφορμή το θέατρο...: Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένααλκιμήδηhttp://www.blogger.com/profile/15368329673151548821noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-33829948.post-90771709328426767252008-10-17T09:09:00.000+03:002008-10-17T09:09:00.000+03:00Λεμονίτσα μου γλυκιάείδες πόσες διαφορετικές οπτικ...Λεμονίτσα μου γλυκιά<BR/>είδες πόσες διαφορετικές οπτικές υπάρχουν, και πως κρατάμε ή μάλλον βλέπουμε αυτό που έχουμε ανάγκη κάθε φορά<BR/>Σε διαβεβαιώ όταν το έγραφα ήμουν στα μαύρα μου, και το συναίσθημα δεν ήταν τόσο ελπίδα αλλά, δε μου έρχεται η ελληνική λέξη, disillusionment. Και αρνούμαι να ξυπνήσω ένα πράγμα<BR/><BR/>ρενάτα<BR/>και τελικά δεν χρειαζεται και να μάθουμε γιατί μου φαίνεται ότι ο έρωτας και η αγάπη είναι υπερεκτιμημένες ψευδαισθήσεις που χρησιμοποιούμε για να διευκολύνουμε την επιβίωση μας.<BR/>Συνέχεια καταλείγω ότι η απάντηση βρίσκεται στον ηδονισμό με αρκετές νότες σεβασμού στον ηδονισμό των άλλων.αλκιμήδηhttps://www.blogger.com/profile/15368329673151548821noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33829948.post-58431487528139486322008-10-11T16:25:00.000+03:002008-10-11T16:25:00.000+03:00Το σχόλιο της Λεμονίτσας τα ΄πε όλαα!Απίστευτο το ...Το σχόλιο της Λεμονίτσας τα ΄πε όλαα!<BR/><BR/>Απίστευτο το κείμενο του Μουρακάμι. Γλυκιά μελαγχολία της ματάιωσης όσων δε έγιναν ακόμα. <BR/><BR/>Όσο για το κείμενό σου, καλή μου, κι αν υπάρχει το τέλειο ταίρι για μας ή αν μπορούμε να πιστέψουμε ολοκληρωτικά στην αγάπη, πραγματικά δεν ξέρω.Σταυρούλαhttps://www.blogger.com/profile/00367732919029931658noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33829948.post-88171366949139568872008-10-10T22:35:00.000+03:002008-10-10T22:35:00.000+03:00Καταπληκτικό ποστ! Σα φάρμακο, του πρέπει να διαβά...Καταπληκτικό ποστ! Σα φάρμακο, του πρέπει να διαβάζεται πρωί και βράδυ, από μένα-κι από τις φίλες μου! <BR/>Γιατί τέτοιες υγιείς σκέψεις τις κάνουμε, τις λέμε, τις ξέρουμε, μα συχνά (πολύ συχνά όμως) τις ξεχνάμε. Μετά -ευτυχώς, πάντα- τις ξαναθυμόμαστε (ευτυχώς!).lemonhttps://www.blogger.com/profile/09024854585602635300noreply@blogger.com