tag:blogger.com,1999:blog-33829948.post2266845149241828232..comments2020-12-08T23:29:08.365+02:00Comments on Με αφορμή το θέατρο...: Μεταμορφώσειςαλκιμήδηhttp://www.blogger.com/profile/15368329673151548821noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-33829948.post-40495596115778188302008-01-20T13:13:00.000+02:002008-01-20T13:13:00.000+02:00λεμονιάστο έργο ο σύζυγος προσβάλεται και νοιώθει ...λεμονιά<BR/>στο έργο ο σύζυγος προσβάλεται και νοιώθει άσχημα που δίνουν στη γυναίκα του ρούχα, η συνέχιση της σκέψης είναι δικιά μου, όχι τόσο στο ότι δίνουμε, αλλά στο ότι επιλέγουμε τους ανθρώπους που είναι μετανάστες και στη δούλεψη μας για να δώσουμε, θεωρώντας ότι έχουν ανάγκη, βγάζοντας από μόνοι μας το συμπέρασμα ότι έχουν ανάγκη, και όταν τους προσφέρουμς είναι σαν να τους λέμε, κοίτα, θεωρώ ότι έχεις ανάγκη. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά, όταν ήμουνα αγγλία, μετανάστρια κι εγώ, με ξενική προφορά, νομίζω αν ερχότανε συνάδελφος και μου έλεγε, έχω κάτι ρούχα που δε χρειάζομαι, μήπως τα θέλεις, θα με προσέβαλε. Θα έλεγα γιατί καλέ, σου είπα εγώ ότι έχω ανάγκη; δείχνω τόσο φτωχή; δε μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου; ζητιάνεψα;<BR/>Ξέρω ότι όντως έχουν ανάγκες, και χρειάζονται, και είναι περισότερρο στο τρόπο που το κάνεις, και στην ουσία καλό κάνει κανείς, και ο λαμβάνων νιώθει ευγνωμοσύνη, αλλά έτσι δε το είχα δει μέχρι τώρα.<BR/><BR/>Αυτά!αλκιμήδηhttps://www.blogger.com/profile/15368329673151548821noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-33829948.post-67904057808095036092008-01-19T22:45:00.000+02:002008-01-19T22:45:00.000+02:00Αυτό με τα αποφόρια ήταν της υπόθεσης του έργου κι...Αυτό με τα αποφόρια ήταν της υπόθεσης του έργου κι όχι δική σου σκέψη, έτσι; <BR/>Η Λέλα δεν έχει πάψει ακόμη να με ευχαριστεί για τα (καθαρά βέβαια) παλιομοδίτικα αποφόρια που της πήγα.lemonhttps://www.blogger.com/profile/09024854585602635300noreply@blogger.com